| Posta

TESYEV İLE HAYATIM NASIL DEĞİŞTİ?

Bir süre önce Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı (TESYEV) bursiyerlerinden Gaziantep Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Elektrik Elektronik Mühendisliği Bölümü öğrencisi olan Alper Kaan Oğul’dan bir mail aldık. Gönderdiği maili aşağıda sizlerle paylaşıyoruz.

‘Dişimi çektirdim hayatım değişti’ 

“Birçoğunuzun adını bile bilmediği bu kurum yani TESYEV bizlerin hayatını değiştirip hayallerini gerçekleştiriyor. Nasıl mı? Size kendi hikayemden bahsedeyim. 22 yaşında, elektrik, elektronik mühendisliği öğrencisiyim. Diş çekimine bağlı oluşan komplikasyon sonucu yüz felci geçirdim. Hayatım bir anda altüst oldu. Çünkü konuşma yetisinden, göz kapamaya, ağzı kapalı tutmadan gülümsemeye kadar en basit mimik hareketlerini dahi yapamaz, yüzümün yarısını hissedemez hale geldim..

‘Annem, babam yok’ 
Maddi durumum pek iyi değil. Babamı hiç tanımadım, annem de 8 yıl önce vefat etti. Bana şimdiye kadar anneannem ve büyükbabam baktı.

‘Umudumu yitirmedim’ 

İkinci kez üniversite okuduğum için devletten burs veya kredi alamıyordum. Eğitim hayatım da zor geçiyordu. Daha sonra o an geldi. TESYEV ile tanıştım, Gülderen Abla ile. Hayatımın değişmeye başlayacağı o an gelmişti. Onun kocaman emeği sayesinde şu an TESYEV ailesinin bir ferdi, umudunu yitirmemiş biriyim.

‘Yaşadığım o 2 gün’ 

Her yıl Mayıs ayında İstanbul’da düzenlenen geleneksel TESYEV bursiyerler toplantısına katıldım. İnanın orada gördüğüm manzarayı, yaşadığım 2 günü size nasıl anlatırım bilemiyorum. Aile olmanın, birinin hayatına dokunmanın, birinin yüzündeki gülümsemenin nedeni olmanın ne demek olduğunu gördüm. Bir de bu işi yapanların hiçbir maddi çıkar gözetmediğini fark ettim.

‘Kırılma noktası’ 

Toplantıda hayatımı değiştiren canım ablam Gülderen ile ve vakfımızın başkanı Yavuz Hocam’la yüz yüze tanışma ve sohbet etme fırsatım oldu. İnsanın hayatında kırılma anları vardır ya, işte o anlardan biriydi.

‘Biz engellilerin hayalleri gerçek oluyor’ 

Toplantıda öğrendiğim şey, burs aldığım bu kurum bizlere sadece maddi destek sağlamıyor, bizlerin yani engelli bireylerin engelini kaldırmak için umut oluyormuş. Bizler için ameliyatlar, protez imkanları sunuyorlarmış. Düşünebiliyor musunuz; bu insanlar bizlerin hayallerini gerçekleştiriyorlar. Yürüyemeyen, duyamayan arkadaşlarıma protez ve ameliyat desteği veriyorlar.

‘Doktoru buldum ama…’ 

Toplantı sonrası kurumla tekrar görüştüğümde ameliyatlar hakkında bilgi aldım. Bu ameliyatı yapabilecek doktorları araştırmaya başladım. Ve doktor Veli Bey’i buldum. Uzun zaman Dr. Veli Bey ile iletişim halinde kaldım. Ama muayene ücretinin yüksek olması ve benim sosyal güvencem olmaması nedeniyle bir türlü görüşme sağlayamamıştık.

‘Sosyal güvencem yok’ 

Vakfa ilettim bu durumu. Ve beklenen arama gerçekleşti. TESYEV beni yeniden İstanbul’a davet etti. Doktorla muayene imkanı sağlanmıştı. Allahım ne kadar heyecanlandığımı anlatamam size. Üniversite sınavına girerken bile bu kadar heyecan yaşadığımı hatırlamıyorum. Gülderen Abla elimden tuttu ve “Her şey güzel olacak” dedi. Doktorla görüşmemiz çok güzel geçti. Bana ameliyat hakkında bilgiler verdi, aklımdaki soru işaretlerini yok etti. Ama sosyal güvencem yoktu ve iki ameliyat olmam gerekiyordu.

‘Her gün dua ettim’ 

Ameliyatlar 120 bin TL tutuyordu. Yine içime karamsarlık çöktü, çok korktum. Ya bizim vakıf ameliyat için gerekli maddi kaynağı bulamazsa ya ameliyat olamazsam diye düşündüm Sonuçta öyle küçük bir rakam değil bu, bir servet neredeyse. Allah’a her gün “Ne olur olsun” diye dua ettim.

‘Sevinçten uçtum’ 

Aradan epey zaman geçmişti. Telefonum çaldı, arayan Gülderen Abla’ydı. Ameliyatım için gerekli kaynak bulunmuştu. Ve ben deyim yerindeyse uçakla değil, sevinçten uçarak İstanbul’a geldim. 17-18 saat süren 2 büyük ameliyata girdim. Çok şükür sapasağlam çıktım.

‘İyi ki onları tanıdım’ 

Şu an iyileşme sürecindeyim. Okuluma tekrar başladım. Her geçen gün daha iyiye gidiyorum. Bana ve bizim gibilere umut olan, hayallerimizi gerçekleştiren başta vakfımızın kurucusu Yavuz Kocaömer’e, müdürümüz Berrin Hanım’a, Gülderen Ablacığıma teşekkürler. Orada bulunan bizler için emek harcayan herkesten Allah bin defa razı olsun. İyi ki varlar, iyi ki tanışmışım onlarla. İyi ki TESYEV var.”

ÇENGELLİ PANO

`İşitme cihazına ihtiyacım var`

Yüzde 86 işitme engelliyim. Eski veya yeni işitme cihazına ihtiyacım var. Okuyan çocuğumun bilgisayarı yok. Mecbur olmasam yazmazdım. Gönderenden de göndermeyenden de Allah razı olsun.

Mehmet Aslan /Afyon Tel: 0541 574 99 81

`İnsanlık öldü mü?`

46 yaşındayım. Engelliyim, maddi sıkıntı çekiyorum. 2 evladım için çareler arayan bir anneyim. Ev kirası, elektrik, su, kış geldi odun kömür derdi var. Çocuklarımın okul ihtiyaçları büyüyor. Onları okula götüremiyor, servise veriyorum. Zor geçiniyorum. Her şey 2 evladım için. Çalmadığım kapı kalmadı, yoruldum. Dünyada bir dikili ağacım yok, öğrendim ki kimseden de fayda yok. Evlatlarıma burs rica ediyorum. Galip Öztürk’ten ricam sesimizi duyması. Hayırseverlere sesleniyorum. İnsanlık öldü mü?

Y.A. Tel: 0541 578 19 70

`Kitap gönderin`

7 yıldır cezaevindeyim. 2 yılım daha var. Zamanımı hep kitap okuyarak geçiriyorum. Roman, hikaye, dini, tarih kitaplarını seviyorum. Üniversiteye giriş için test kitaplarına ihtiyacım var. Bana kitap göndermeleri konusunda okurlardan yardım bekliyorum.

Murat Yıldırım
E Tipi Kapalı Cezaevi C-2 Koğuşu / Malatya

`Mektuplarınızı bekliyorum`

40 yaşındayım. Bu dört duvar arasında yalnızlığıma ortak olacak arkadaşların mektuplarını bekliyorum.
Tuncer Ulus
T.Tipi Kapalı Cezaevi C-17 Koğuşu Ereğli /Konya